blue jean

tarafından bencil 20/6/2008, 13:03

Özgür Çevik'i ilk olarak Akademi Türkiye yarışmasıyla tanıdık. Ancak albümün çıkışı yarışmadan yaklaşık 4,5-5 sene sonra gerçekleşiyor ki senin yarışmadan sonra albümünün çıkartacağını düşünüyordu insanlar. Bu albüm sürecini "Yabancı Damat'ta rol alman ve kendini oyunculuğa adapte etmen mi uzattı, yoksa senin için 'doğru zaman' şu an mı?
Doğru zamanın şu anda olduğuna inanıyorum; ama bunun sebebi sadece bunu kontrol ederek bu zamana getirmem olmadı. "Yabancı Damat" ın etkisi oldu işin uzamasında. Yapımcıların bana yapmak istediği şeyleri pek benimle örtüşmemesi oldu, anlaşmazlıklar oldu. Huysuz bir adamım aslında o anlamda. Şu ana kadar sürüklendi hep durum. En son "Yabancı Damat" biter bitmez, oturduk, dokuz ay sürdü albüm ve istediğim şey oldu.
Peki doğru zamanın yanı sıra doğru insanların ve doğru şarkıların bir araya geldiğini söyleyebilir misin?
Bilemiyorum. Başlarken ne olacağını göremessin ya belki bir 5 sene yada 10 sene bekleseydim daha doğru olacaktı, belki yanlış olacaktı. Ama şuna inanıyorum sadece fakat bilmiyorum; doğru zaman olduğuna inanıyorum diyebilirim, biliyorum diyemem.
Yarışmayla o dönemdeki popüler kültürün bir parçası olmuştun ve hemen ardından böyle o kültüre anti yaklaşım sergileyen bu albüm gelse yine bu kültürün tam ortasında yer alan dizide başrol oynaman insanların kafasında "Hangisi Özgür Çevik" sorgulamasını yaratabilirdi.
O zaman olsaydı bu kadar şey yapamazdım tabii ki. Hem doğru yapımcıyı bulmak da zaman alıyor. Çünkü herkes senin için bir şey adlediyor. Yapımcının sa bir kafası var ve senin nasıl satacağını düşünüyor doğal olarak, onun işi de bu çünkü. Ama mesela sen de nasıl kendi istediğin şeyi yapacağını düşünüyorsun."Yabancı Damatétan sonra olması her şeyin biraz daha elimin güçlü olmasına sebebiyet verdi ve o dönemde yaşadığım her şeyi tekrardan cümlelere dökebilmeme sebebiyet verdi. Güzel bir sebebiyetten bahsediyorum ve doğru zaman olduğuna inanıyorum.
Albüme koyduğun şarkılar geçmişten beri yazdıkların mı yoksa bu dönem içersinde yazdığın şarkılar mı?
Geçmişten beri hissettiğim ama daha ziyade son dönemde, son 2-3 sene içersinde yazdığım, müziklerini yaptığım şarkılar. Daha öncesinde de muhakkak ki içimde olan ama vuku bulmamış, daha potansiyel olaya dönüşmemiş durumda duruyordu. Son 3 senede yazıldu bunlar.
Şarkıları şeçerken en önemli kriterler nelerdi senin için?
Samimi olmasına dikkat ettim. Bana öbür türlü çok sahtekarca geliyor. Yani hissettiklerinin dışında yapacağın herhangi bir şey çok samimiyetsiz geliyor, her ne kadar parlak da olsa her ne kadar tutma potansiyeli daha fazla olsa. "Tutma" diyorum; çünkü öyle tabir ediliyor. Daha geniş kitleye ulaşma potansiyeli daha fazla da olsa çok samimiyet içeren bir durummuş gibi gelmiyor. İleride beni mutsuz edeceğini düşünüyorum böyle bir durumun. O yüzden şu anda o anlamda içim rahat.
Albümün kapağında başlayan ve sözlerle müzikle devam eden depresif, karamsar bir hava var. Sözlere de bakıldığında bir ederdi olan ve bununla uğraşan bir insan portresi ortaya çıkıyor. Bu derece kendini açmak, karşı tarafa sunmak risk değil mi?
Risk tabii. ama yaşadıkça, öğrendikçe, büyüdükçe adapte olan, değişen bir adamımdır. Temel şeyler vardır değişmez, onlar durur; ama bir sirkülasyonum var kendi içimde, kendi anlatmak istediklerimde, kendi dertlerimde. O yüzden o anlamda da mesela bundan 1,5 sene sonra yapacağım ikinci albümde muhtemelen biraz daha öğrenmiş , değişmiş, olumlu ya da olumsuz başka yöne gitmiş bir adam olabilirim. Ama yine de anlatmak istediklerim olacak; çünkü bende birikiyor öyle şeyler. O yüzden de içim rahat. Hep anlatmak istediklerimi anlatıyorum, yoksa niye albüm yapayım ki? Dünyanın en iyi sesine sahip değilim, öyle bir durum yok. Albüm yapmak istememin nedeni bir şekilde müzikal olarak kendi dertlerimi anlatmak, benim yolum o.
Albümü alınca dinleyicilerin görecek ki kapağında albümün ismi "Düş/ün/ce" olarak yer alıyor. Buradaki kelime oyunundan yola çıkarak insanlar "düşünce" derken neyi ifade ettiğini sorgulacak, mesela 'fikir' olarak mı yoksa 'düşmek'ten gelen bir durum mu diye ilk akıllarına gelecek filkirleri ortaya atabilirler.
Aslında bir çok şey. Düş; yani kurulan bir düş. Düşmek , üne düşmek; yani ünlenmek. Düşünmek. Bir çocuksuluk var orada. Aslında onların hepsini anlattığını düşünüyorum, ona inanarak koyduğumuz bir isim. Mete Özgencel'in fikridir, isim babası O'dur albümün. Şarkıları da anlattığına inanıyorum aslında. Ama oradaki 'düşmek' aslında sadece tek değil, birçok anlamda anlaşılabilecek bir şey. Bu dünyaya düşmekte var, insanların doğmasıda bir düşmek; çünkü bunu biz mi seçiyoruz mbilmiyorum. Bu bedeni biz mi seçiyoruz, bilmiyorum; bence seçmiyoruz. O yüzden insan bir an neyin arkasında duracağını, neyi savunacağını bilemiyor. Nerden geldiğimizi bilmiyoruz, nereye gideceğimizi bilmiyoruz. Hepimiz buraya düşmüş insanlarız yani. "Lost" takilerin adaya düşmesi gibi dünyaya düşmüş insanlarız. Oradaki travma aslında albümde biraz daha etkili olan.
Daha önceki röportajlaında "Müzik mi, oyunculuk mu" diye sorulduğunda sabit bir şekilde hep aynı yanıtı veriyordun "Enerjimi bölmek istemiyorum" diyerek. Bundan sonra nasıl bir yol izlemeyi düşünüyorsun? Albüm , sonrasında oyunculuk, sonra yine müzik mi; yoksa eşzamanlı gidebilecek mi?
Eşzamanlı gidebilir, bundan rahatsızlık duymam, bu mümkün. Ama istiyorum ki ikisi ayrılsın birbirinden. Bu, benim tabii gönlümden geçen. Sadece bunun formülünü arar, ister ve buna doğru yönelirim; ama buna tam olarak ben karar veremem. İkisinin birbirinden ayrılmasını çok istiyorum. Çünkü bir taraftan kendi anlatmak istediklerim var hayatta, elimde müzikten başka birşey yok, başka türlü anlatamam, cümle kurarak da anlatamam. En iyi anlatabildiğimi düşündüğüm yer müzik. Çünkü melodisi de var işin içinde. O melodinin de üzerinden buram buram gelen bir kokusu var, bir atmosferi var. En önemli şey atmosfer orada. O kadar iyi cümle kurarak anlatamam. O yüzden şarkıların sözleri ve müzikleri üzerine çok konuşulduğu zaman aslında onu anlatmaktan daha çok uzaklaşıyor insanlar ki ben de öyleyim. Muhakkak ki anlatmak , konuşmak lazım; ama uzaklaşıyorum aslında. Çünkü anlatabildiğim kadarı orada. Onu defalarca düşünmüşümdür, bu kadar çıkmıştır, bu kadar anlatabilmişimdir. Üzerinde konuştukça uzaklaşırız aslında. İkisinide devam ettirmek istiyorum. O konuda bir formül arıyorum, ikisini de başarılı, doğru, dürüst bir şekilde devam ettirmenin yolunu arıyorum şu anda.
Son olarak albümüne yabancılaşıp bu albümü bir-iki cümleyle anlatmanı istesem ...
Senin de başta dediğin gibi derdi olan, kendi hayatından birşeyleri anlatmak için bayağı aymazca , utanmazca ısrar eden , bağıran bir albüm. Biraz rahatsız edici tarafları olan bir albüm.
Bazen karşı tarafı da dürtmek gerekmiyor mu?
Ama amaç o olmuyor. Albüm için şöyle diyebilirim; bunlar benim için kendi iç hesaplaşmalarım. Albümün tamamı benim kavramları anlamaya çalışmam; aşk nedir, düşünce niye durmuyor, zaman nedir, nasıl birşeydir, ben nereye düştüm yani dünya ne, nerdeydim daha önce ve nereye gidiyorum, yanlızlık , bir anda yalnızlaşıyor insan bunu anlamaya çalışıyorsun... Çok safça ve çocukça bunu anlatmaya çalışırken çıkmış cümleler çoğu ve iç hesaplaşma.